Overpeinzing

1

Naast het raam zit je
in je kamer.
Het lawaai van de krekels
Wekt de niet gebeurde
herinneringen op.
Iedere vezel van het
gordijn valt in slaap
hunkerend naar de komst
van een onbekende
en jij zit naast het raam
in je kamer
wachtend!

Ik ken een man die zijn ziel
in een melkfles stopt en
aan de kindertijd van
de oceaan overlaat
hij hoopt dat de vissen hem
op een dag als kind aanvaarden
het verlangen om opgevist te
worden zuigt zijn adem op.
Zijn vader was een visser!

ik ken een vrouw die zich
met haar dagboek wast
die tijdens het werk haar
stem in een kluis opbergt
en zo nu en dan stotterend
de zwijgende slaapliedjes neuriet.
Het verlangen om gevangen te
te worden zuigt haar adem op.
Haar vader was een cipier!

En jij!
Jij zit gewoon naast het raam
in je kamer.
Wachtend!

©Nafiss Nia

Ik wou

Zij komt, 
het verleden ook.

Ik wou 
dat ik haar vast kon houden
zonder gisteren.


Uit: Esfahan, mijn hoopstee

Een ander huis voor de buren

Ik roep hem en zijn wenkbrauwen
fronsen. Misschien ben ik de oorzaak,
mijn stem, mijn wijsvinger of de dromen
die ons van elkaar scheiden of de gemiste
ochtenden dat we zouden uitslapen en
aan de zwaluwen denken of de dagelijkse
ruzie van de buren en de onrust van de
straatlampen wanneer het regent.

Ik roep hem niet meer, ontken het getik
van de wekker, zeg het abonnement van
de televisiegids op en ga niet voor een kopje
koffie naar het café om de hoek.

Misschien klopt niemand meer aan
leent niemand meer suiker en brood.
Misschien glijd ik voorgoed onder
met ‘Desperate housewives’ op
dinsdagavond, Shiatsu therapie op
zaterdagochtend en de frons in zijn
wenkbrauwen. Misschien als de buren
verhuizen, komt alles goed, zelfs de onrust
van de straatlampen wanneer het regent.

©NafissNia (Uit: De Momenten wachten ons voorbij)

Ten volle

Ik wist altijd dat ik goed ben in organiseren en in functies als producer/directeur/manager. Maar ik durfde er niets mee te doen, bang dat ik mijn kunstenaarschap in gevaar zou brengen. Tien jaar geleden heb ik bij toeval een lezing bijgewoond waarin kunstenaarschap en onderneming onder de loep werd genomen. Die avond gebeurde iets met mij. Voor twee jaar heb ik veel gelezen over ondernemerschap en heb alle gratis workshops/masterclasses/lezingen en cursussen gevolgd, want ik had geen geld om voor dure trainingen te betalen.

Ik heb zo ontzettend veel geleerd. Met mijn eerdere ervaring en nieuwe kennis solliciteerde ik bij veel kunst-en culturele organisaties voor de functies hoofdprogrammeur/programmeur/organisator/artistiek leider enzovoort. Ik wist dat ik het (aan)kan. Het was geen overmoed, zoals sommigen dachten, het was moed en het hebben van zelfkennis. Nergens werd ik aangenomen. Een paar keer belandde ik bij de laatste top twee. Toch kozen ze voor de witte mannelijke kandidaat.

Die tijd is al lang voorbij en nu word ik regelmatig benaderd door veel organisaties en soms dezelfde die me toen hebben afgewezen om belangrijke posities bij hen te bekleden. Ik ben nu zo gelukkig met wat ik doe. Mijn kunstenaarschap is nooit in gevaar gekomen, integendeel. Ik blijf gedichten schrijven, zelfs meer en betere. Ik maak films en daarnaast help ik anderen met wat ik kan.

Ik vertel dit niet uit arrogantie of kapsones. Dit vertel ik omdat ik een bijzondere les heb geleerd van mijn eigen ervaring en deze les wil ik jullie doorgeven: Geef toe aan je talent, en benut ten volle je vermogen en luister nooit en nooit naar goedbedoelde en kleinhoudende adviezen. Meestal ben je veel groter, kundiger en krachtiger dan wat men van je denkt. Geef toe aan je passie en zelfs als het niet lukt of minder lukt, wat ik betwijfel, kan je altijd zeggen: Ik heb wel mijn uiterste best gedaan!

Gelukkige maandag!

De kunst is elk woord

te omhelzen, elk woord dat

karikaturistische unieke nuances stellig trotseert.

De kunst is de onderste laag van een betekenis

te vermijden en de bovenste laag

te exposeren op alle neonborden

in de stad. Ook op de tv.

Omhul mij. Met je nietige fluwelen woorden

omhels mij, mij die miezerige innerlijkheid jubileert.

De kunst is om neonborden te trotseren. Ook de tv.

©NafissNia